Een paar dagen geleden schreef Metro over het plan van de ChristenUnie om terug te gaan naar de basisbeurs, in plaats van het huidige leenstelsel aan te houden. Een goed plan als je het mij vraagt, maar met het oog op de verkiezingen van 2019, vraag ik me af of het geen lokkertje is om stemmen te winnen.
Hoe dan ook, in het artikel stelde CU-leider Gert-Jan Segers dat hij een vermoeide, overbelaste generatie jongeren zag die veel moeten presteren in studie en werk, waardoor zij vaker kampen met burn-outs.
Zoals zovaak gebeurt op nieuwsartikelen, werd op Facebook druk gereageerd. Eén van de reacties was van een dame van middelbare leeftijd en kort maar krachtig: zij vond de overbelaste generatie jongeren maar watjes.
Ik sloeg bijna stijl achterover toen ik dat las en reageerde vriendelijk doch zichtbaar verbouwereerd.
Want ondanks dat het leenstelsel voor mij niet opgaat (op het mbo gelden andere regels), weet ik wel hoe druk het studentenleven is.
Ik loop vier dagen per week stage, ga er eentje naar school en daarnaast werk ik er nog twee in het theater om in ieder geval de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.
Naast school, stage en werk, word ik ook nog geacht huiswerk te maken en zou ik nog het huishouden moeten doen. Dat laatste laat eerlijkheidshalve nogal eens te wensen over aangezien ik doordeweeks ook nog moet koken en eten. Wat dat betreft verschilt mijn leven niet van dat van de gemiddelde student.
Er is veel te doen in veel te weinig tijd
Ik begrijp best dat veel jongeren kampen met stressklachten en burn-outs. Ook ik vraag me bijna wekelijks af waar ik de tijd vandaan moet halen om bepaalde dingen te doen, want mijn to-do lijstje wordt steeds langer. Tijd voor leuke dingen heb ik nauwelijks; mijn blog sterft niet voor niets bijna uit en mijn vrienden zie ik nauwelijks meer. Minderen met dingen is echter geen optie, want wanneer ik school of stage skip, haal ik mijn diploma niet en wanneer ik stop met – of minder ga werken, kan ik de eindjes al helemaal niet meer aan elkaar knopen. Ik heb geen ouders bij wie ik aan kan kloppen voor financiële ondersteuning, maar ik moet wel elke maand mijn vaste lasten betalen en het is ook best fijn wanneer ik wekelijks wat boodschappen kan doen.
Ik moet dus wel
Op dit moment heb ik dus weinig keus dan mijn leven leiden zoals ik dat nu leid, maar klagen doe ik niet. Ik vind mijn stage fantastisch, die ene dag school overleef ik nog wekelijks en zoals ik al eerder zei: ik heb het leukste bijbaantje (en de leukste collega’s) ooit. Al deze dingen bij elkaar kosten me energie, maar geven me ook juist de energie om door te gaan.
De Facebookdame reageerde een dag later wederom kort maar krachtig op mijn pleidooi. In haar tijd deden ze het zonder internet en daarnaast zou ik niet weten wat hard werken was. Ammehoela zeg! Ik kon het dus niet laten om te reageren.
In mijn optiek is het harde werken van vroeger niet meer het harde werken van nu. Mijn opa verrichte al op jonge leeftijd dag in, dag uit lichamelijk zwaar werk om fatsoenlijk te kunnen leven. Zelfs vlak voor zijn overlijden wist hij nog niet goed wat stilzitten was en rooide hij nog zijn eigen aardappelen.
Tegenwoordig wordt er niet meteen meer van jongeren verwacht dat ze al op jonge leeftijd (lichamelijk) zwaar werk uitoefenen. Het echte harde werken van toen is nu gedeeltelijk overgenomen door machines en ook wanneer je als jongere wel al vroeg begint te werken omdat je meer praktisch ingesteld bent, is dat niet meer te vergelijken met zo’n 30 tot 50 jaar geleden.
Toch hebben de jongeren van nu in mijn optiek nauwelijks de tijd om stil te zitten en moeten zij wel degelijk keihard werken. Als het niet is omdat je heel wat uren moet maken in bijvoorbeeld de bouwsector om fatsoenlijk te kunnen leven, dan is het wel omdat de combinatie van studie en alles daaromheen ontzettend druk en hard werken is.
Studeren is dan misschien lichamelijk gezien niet zo zwaar, je hersenen laten werken kost wel degelijk enorm veel energie. Je moet niet alleen de tijd nemen om te studeren, je moet ook in je hoofd de rust en ruimte vinden om de stof op te slaan en dit vervolgens nog om kunnen zetten in daadwerkelijk handelen. Alsof dat nog niet genoeg is, moet je nog om zien te gaan met de enorme maatschappelijke druk die wij met zijn allen hebben gecreëerd (goed lijkt immers nooit goed genoeg) en je voorbereiden op een arbeidsleven dat je deelt met een enorme schuld.
Buiten alle inspanning die je hersenen dan moeten leveren tijdens je studententijd, moet je ook nog ‘echte arbeid’ verrichten om een beetje fatsoenlijk te kunnen leven..
Dus hoezo zijn wij jongeren watjes die niet weten wat hard werken is?
xX Eev
Mooi stukje Evelien!
Mijn vader maakte eens een opmerking richting mijn zoon (die hoofdzakelijk zijn geld verdiend door
handel op internet) dat wat jij doet is geen werk. Vroeger
Moesten wij pas hard werken. Totdat ik hem vroeg wat er zou gebeuren als degene die zijn pensioen elke maand betaald het werk van vroeger ging doen? Dus niemand meer met de telefoon, tablet of computer?
Ergens een logische reactie van je vader, maar tijden veranderen. Er zijn banen van vroeger uit verdwenen en er zijn banen bijgekomen.. De wereld blijft zich veranderen..