Als er één typisch Drentse band is waar ik al jaren fan van ben, dan is het boerenrockband Mooi Wark. Ik groeide met hen op doordat mijn vader de zanger via via kende en al hun cd’s had, maar landelijk braken ze door in 2006 met het nummer ‘Idioot’. Sindsdien zijn zij niet meer weg te denken van de boerenrockfestivals en biergooi-tentfeesten. Feestjes waar ik als het even kan, ook graag van de partij ben.

 

Wie Mooi Wark kent zal het weten, maar voor wie ze niet kent..

Een feest met Mooi Wark staat garant voor een avondje op en top vermaak. Lachen om de onderlinge sfeer op het podium, meebrullen met de o zo typische Mooi Wark nummers, je verwonderen over hoeveel bier er in de man (of vrouw) kan, schunnige teksten als ‘ik ben zo geil als een bossie siepels in augustus’ meeschreeuwen, middelvingers opsteken omdat we ‘schijt hebben aan regels’ en gewoon gezellig feestvieren met zijn allen.
Wie overigens denkt dat op feesten van Mooi Wark alleen maar een bepaald soort volk (mag je zelf invullen wat voor volk, ik heb al verschillende vooroordelen gehoord) afkomt, heeft het mooi mis. Op feesten waar Mooi Wark optreedt, zijn bijna alle lagen van de samenleving vertegenwoordigd. Iedereen heeft wel eens zin in een avondje no-nonsense vermaak en daarvoor ben je bij de mannen van Mooi Wark wel aan het goede adres!

25 jaar Mooi Wark

Mooi Wark werd in 1992 opgericht door zanger Bert Koops en bestond vorig jaar dus al 25 jaar (da’s al net zo lang als dat ik oud ben!). Dit jubileumjaar was echter niet bepaald feestelijk voor de mannen, want naast een juridisch gevecht met hun boekingskantoor, overleed ook drummer John aan de gevolgen van longkanker. John vond echter dat Mooi Wark gewoon door moest gaan en regelde zelf zijn opvolger. Zo belandde voorganger Dennis Hendriks weer achter de trom.
2017 was dus geen feestjaar voor de mannen, maar 2018 moet het jaar van Mooi Wark worden. Zo staat er een nieuwe tour gepland, komen er nieuwe nummers uit en gaan ze ‘Roeg in de kroeg’.
Naast de tenten en kroegen deed Mooi Wark de afgelopen tijd met hun voorstelling ‘Dit ist’ ook een aantal theaters aan en afgelopen zaterdag was het de beurt aan het Atlas Theater in Emmen. Een mooie thuiswedstrijd voor mij, waarbij ik dus wel aanwezig moest zijn.

 

Wat moeten die idioten nou in het theater?

In het programmaboek van het theater stond deze vraag prominent bovenaan en stiekem vroeg ik het me zelf ook af. Volgens het begeleidende verhaaltje zouden we op deze avond de band leren kennen zoals ze echt zijn. Ze zouden ons meenemen door de tijd in een avond vol herinneringen en verhalen van onderweg. De muziek zou klinken zoals deze nog nooit geklonken had en de bezoekers konden genieten van de humor, de lach en een traan. Door deze omschrijving verwachtte ik een enorm aantal bijzondere anekdotes uit 25 jaar Mooi Wark, aangevuld met de mooie, onderlinge Mooi Wark dynamiek en dit alles afgeblust met de rustigere nummers van Mooi Wark.

 

Ik had het mis, maar toch ook niet..

Mooi Wark in het theater was inderdaad een avond vol humor, de toffe en o zo typische onderlinge Mooi Wark dynamiek, waarbij bassist William duidelijk de boventoon voerde, anekdotes uit 25 jaar Mooi Wark (al had ik hier wel iets meer van willen horen, misschien een idee om een boek mee te vullen?), een lach, een traan en de mooie, wat rustigere Mooi Wark-nummers.
Tegen mijn verwachtingen in werden de ook wat ‘ruigere’ nummers als ‘In de blote kont’, ‘Ik ben en blief een boer’ en ‘Tepels liegen niet’ door de mannen ten gehore gebracht. Liedjes die zich niet meteen lenen voor het theater, maar waar door de mannen een mooie draai aan werd gegeven, om ze zo toch geschikt te krijgen voor het theater.

Zelf vond ik het erg grappig om te merken dat het veelvuldige geschreeuw vanuit het publiek dat altijd te horen is in de feesttent, in het theater enorm beperkt bleef. Soms introduceerde William een nummer met een leuke anekdote en dan wist ik al precies welk nummer hij bedoelde. In de feesttent had ik dan gewoon ‘Tepels liegen niet!’ geroepen, maar in het theater hield ik me toch maar in (en ik was niet de enige). De sfeer in een theater is toch anders dan in de feesttent. Het theater voelt alsof je je er enigszins dient te gedragen. Er werd ook minder gedanst en gesprongen (al leent het theater zich daar natuurlijk ook wat minder voor) maar hier werd door de mannen goed op ingespeeld door dit met humor te benoemen. Wat dat betreft verdienen de mannen van Mooi Wark een dikke pluim. Doordat de dynamiek en sfeer in een theater niet te vergelijken is met dat in een feesttent, kan ik me voorstellen dat dat voor de mannen ook niet altijd even makkelijk was. Toch hielden zij de sfeer er goed in en lieten zij zich niet uit het veld slaan!

 

Ode aan de drummer met die bijzondere achternaam

Ondanks dat een avond Mooi Wark altijd één groot feest is, brachten de mannen op hun eigen onnavolgbare wijze een ode aan overleden drummer John Roffel (ja, dat is zijn echte achternaam!). Dit deden zij op verschillende manieren, waarvan de meest prominent aanwezige de beeltenis van John’s gezicht tussen de hoofden van Arnold, Bert en William op de achtergrond was. Naast dit portret werd vlak voor de pauze het nummer ‘Zie ik joe ooit nog iens weer’ ten gehore gebracht en opgedragen aan John. Halverwege het nummer verdween drummer Dennis even en werd het lege drumstel in the spotlights gezet ter ere van John. Kippenvel!
Nadat de tranen over mijn wangen biggelden (en ik was vast niet de enige) sloot Bert (of was het nou William?) af met de woorden: “Zo. John had nou wel gevonden dat jullie een pauze met een biertje hadden verdiend.” Een mooi einde van deze tranentrekkende en bijzondere ode.

 

Dit wast

Mooi Wark in het theater was dus een belevenis op zich. Voor de fans die de drukte in de feesttent soms iets te overweldigend vinden, was dit een ideale gelegenheid om toch te kunnen genieten van de muziek van hun favoriete Siepelrockers. De avond was door de mannen goed in elkaar gezet, de lach, de traan, alles was aanwezig en ook hielden ze de sfeer er goed in. Als ze nog eens in het theater verschijnen ben ik er zeker weer bij, maar ik ga toch liever los in de feesttent met deze mannen!

 

xX Eev