In gedachten zie ik ze met een mestvork in de hand voorbij marcheren. Een enorme menigte, gehuld in blauwe overalls, stampvoetend op grote, gele, houten klompen. Ze dragen spandoeken bij zich met teksten als: ‘Ik protesteer’ en ‘Wij komen in actie’, omdat ze het ergens niet mee eens zijn, maar waarmee ze het dan niet eens zijn? Ik weet het niet precies.
Nu leven we in 2021, dus onze boeren marcheren niet meer door de straten. Ze rijden met een slakkengang op trekkers over de snelweg, waardoor half Nederland tot hun grote irritatie veel te laat op plek van bestemming aankomt. En dat is best vervelend.
Wat me echter nog veel vervelender lijkt, is het boer zijn anno 2021. Als ik de krantenartikelen en interviews moet geloven, zijn er honderden regeltjes waar je je als boer aan dient te houden en wordt het steeds lastiger om het ‘boeren’ uit te oefenen. Naast agrariër, schijn je er boekhouder en data-analist bij te moeten zijn om altijd maar aan de juiste voorwaarden te kunnen voldoen. Best vervelend lijkt me, vooral wanneer je in je hart alleen maar mooie, eerlijke producten af wilt leveren en de wereld eigenlijk niet zonder je kan.
Nu mijmer ik weer een eind weg aangezien ik totaal geen verstand heb van het ‘boeren’ op zich. Ik groeide dan weliswaar op in Drenthe en heb voor de grap wel eens op klompen gelopen en op een trekker gezeten, maar veel verder dan dat kom ik niet.
Ik heb geen idee hoe het is om dagelijks om vier uur op te moeten staan om koeien te moeten melken. Ik heb geen idee hoe het is om een baan te hebben waarbij werk en privé zo door elkaar lopen. En ik heb al helemaal geen idee hoe het is om een bedrijf te runnen waarin elk jaar verscherpingen in de regels plaatsvinden, waardoor je het ene jaar goed lijkt te boeren en je het andere jaar een notoire overtreder bent. Ik heb überhaupt geen idee van de regels van het boerenleven en heel eerlijk? Die maken me ook vrij weinig uit.
Niet omdat het me niks kan schelen, maar vanwege het simpele feit dat ik met mijn gezonde boerenverstand vertrouw op onze boeren. Ik geloof namelijk dat de meesten van hen anno 2021 dondersgoed weten wat ze doen en hoe ze dit voor zowel mens, dier als milieu het beste kunnen uitvoeren. Zoals zovaak staan de beste stuurlui spreekwoordelijk aan wal (en de beste boeren schijnbaar op stal), waardoor ik vind dat ik geen recht van spreken heb. Het enige dat ik weet is dat wanneer je in een bedrijf kijkt, de hogere heren meestal veranderingen doorvoeren op de werkvloer, terwijl de werkvloer er daardoor niet beter op wordt. Vaak heeft men op de werkvloer wel goede ideeën om zaken efficiënter aan te pakken, maar wordt hier vanuit de bestuurlijke kant niets mee gedaan.
Zo zie ik het nu ook voor me. De hoge dames en heren in Den Haag zijn de leidinggevenden, terwijl de boeren de mensen van de werkvloer zijn. Maar weetje? Zonder die mensen op de werkvloer kan een bedrijf niet functioneren en zonder onze boeren kunnen wij dat niet!
Misschien moet er eens wat meer gepraat (en vooral geluisterd) worden. Die ‘domme boeren’ bint met hun ‘boeren verstand’ namelijk zo dom nog niet! 😉