Deze post schreef ik gisteren, zittend in de trein van Enschede naar Zwolle, genietend van het zangtalent van een stel studenten dat hun eigen versie van ‘brandend zand’ ten gehore bracht. Tijdens hun uitvoering liep een conductrice breed grijnzend en dirigerend langs en bedacht ik me dat ik treinen stiekem heel erg leuk vind. Dit in tegenstelling tot de meeste van mijn medereizigers.