In gedachten zie ik ze met een mestvork in de hand voorbij marcheren. Een enorme menigte, gehuld in blauwe overalls, stampvoetend op grote, gele, houten klompen. Ze dragen spandoeken bij zich met teksten als: ‘Ik protesteer’ en ‘Wij komen in actie’, omdat ze het ergens niet mee eens zijn, maar waarmee ze het dan niet eens zijn? Ik weet het niet precies.
Lees verder “Geouwehoer bij de boer..”
Een tijdje geleden stond ik op de bus te wachten nadat ik had meegeholpen bij Dreamnight at the zoo in Wildlands Adventure Zoo Emmen. Dit was een avond waarop Wildlands speciaal geopend was voor chronisch zieke en gehandicapte kinderen en hun families. Mijn taak, het binnenlaten en wegwijs maken van alle externe bedrijven die ook vrijwillig aan deze avond meewerkten, zat er al vrij snel op, waardoor ik op tijd weer richting huis kon.
Bij de bushalte stond een meisje dat zich afvroeg wat al dat gedoe was en opmerkte dat ze het vervelend had gevonden dat een stukje van ‘haar weg’ was geblokkeerd.
Ik vertelde haar over Dreamnight en vertelde dat iedereen zich belangenloos aan het inzetten was. “Vrijwilligerswerk? Da’s nou niks voor mij.” zei ze stellig. “Ik steek alleen mijn handen uit de mouwen wanneer het me wat oplevert.”
Ik glimlachte naar haar: “Het levert je juist zoveel op! Je moet alleen verder durven kijken dan je bankrekening.”
Lees verder “Verder kijken dan je bankrekening: waarom vrijwilligerswerk zo waardevol is”
Heyhoi, daar ben ik weer! Ik was weer eens een behoorlijke tijd afwezig, maar dat had gelukkig geen vervelende redenen. De afgelopen tijd had ik simpelweg andere prioriteiten waardoor ik nauwelijks aan schrijven toekwam. Maar ik leef nog en ik voel me met tussenpozen beter dan ooit, dus vond ik dat het wel tijd was voor een update. Waar was ik de afgelopen tijd mee bezig en hoe ziet mijn leven er op dit moment uit? In deze blogpost vertel ik er meer over.
Zondag 27 mei begon voor mij als een doodnormale dag op het werk. Ik poetste er toiletten, maakte een rondje door de vergaderzalen en stofzuigde en dweilde heel wat vierkante meters aan vloeroppervlak. Na een paar uur hard werken was er vrij weinig meer te doen en gaf ik aan dat ik dan wel graag iets eerder naar huis wilde. Volgens de collega waarbij ik liep, moest dat wel mogelijk zijn en zou ik die middag nog wel ietsjes langer van de zon kunnen gaan genieten..
Als er één typisch Drentse band is waar ik al jaren fan van ben, dan is het boerenrockband Mooi Wark. Ik groeide met hen op doordat mijn vader de zanger via via kende en al hun cd’s had, maar landelijk braken ze door in 2006 met het nummer ‘Idioot’. Sindsdien zijn zij niet meer weg te denken van de boerenrockfestivals en biergooi-tentfeesten. Feestjes waar ik als het even kan, ook graag van de partij ben.
Al zo lang als ik me kan herinneren, wordt er bij ons thuis Drents, ofterwijl ‘plat’ praot. Iets wat ik vroeger maar stom vond, want op school moest ik netjes abn spreken en wanneer ik thuiskwam, moest ik weer overschakelen naar het dialect. Drents praten op school was geen optie, maar abn thuis ook niet, want dit werd al gauw ‘hooghaarlemmerdijks’ genoemd.
Als Drents plattelandsmeisje kreeg ik wanneer ik me in de grote stad bevond, vaak de -in mijn ogen- vreemdste vragen over me heen. ‘Hebben jullie internet?’ of ‘Rijd jij dan ook op een tractor?’ Dus daarom vandaag: ‘De acht meest gehoorde vooroordelen over Drenthe’.
