Een aantal weken geleden vertelde ik jullie over twee nieuwe rubrieken op Neteevenanders. Helaas bleef het daarbij en publiceerde ik door omstandigheden even helemaal niets. Maar deze woensdag is het dan eindelijk zover en presenteer ik de allereerste ‘gewichtig’, waarin ik maar meteen met de (dikke) billen bloot ga..
Ik ben er verre van trots op, maar ooit (lees: tot ongeveer een jaar geleden) woog ik meer dan 100 kilo. Het exacte getal laat ik nog even in het midden, maar dat ik last had van ernstig overgewicht staat vast.
Nu ben ik wanneer ik mijn geboortegewicht niet meetel, altijd al veel te dik geweest. Mijn bmi (de verhouding in lengte/gewicht) lag jarenlang rond de 35, terwijl de bmi van een vrouw met een gezond gewicht zo tussen de 20 en 25 zou moeten liggen.
Inmiddels ben ik op de goede weg en al 23 kilo afgevallen. Mijn bmi zit inmiddels onder de 30 en ik zit beter in mijn vel dan ooit (ik heb tot mijn spijt op sommige plekken zelfs ruimte over). Toch heeft het feit dat ik ooit zo enorm dik was een hele grote stempel op mij en mijn psyche gedrukt. Zo heb ik in de tijd dat ik 100+ woog, meer dan eens gemerkt dat onze wereld en maatschappij beide niet echt zijn gemaakt voor hele dikke mensen.
Om het deze keer niet meteen heel erg persoonlijk te maken (en vooral mezelf eraan te laten wennen dat ik dit met iedereen deel) begin ik met een lijstje van vijf dagelijkse dingen die ik echt een crime vond toen ik 100+ woog.
- Plastic stoelen. Waarschijnlijk ga je zonder er bij na te denken zitten en dan maakt het niet zo heel veel uit waarop. Toen mijn gewicht nog uit drie cijfertjes bestond vermeed ik het liefst alle plastic stoelen, tenzij ik heel zeker wist dat ze mijn gewicht zouden kunnen dragen. Op verjaardagen zorgde ik altijd dat ik op tijd kwam zodat ik zelf een stoel kon kiezen en wanneer ik een terrasje wilde pakken, koos ik altijd een zaak die op zijn minst fatsoenlijke, stevige stoelen buiten had staan. Tegenwoordig mijd ik plastic stoelen trouwens nog steeds. In mijn hoofd ben ik namelijk nog steeds zo overweight als vroeger.
- Armleuningen. Nog zo’n crime. Veel terrasjes hebben hele mooie (rotan)stoelen staan met armleuningen. Staat super gezellig natuurlijk, maar toen mijn weegschaal nog drie cijfertjes aangaf, heb ik diverse keren enorm oncomfortabel op terrasjes moeten zitten. Wanneer de armleuningen pijnlijk in je billen drukken of je enorm je best moet doen je in een stoel te wurmen, dan vind je ze opeens heel wat minder leuk.
- Attracties. Ik vond pretparken altijd geweldig totdat ik voor het eerst in de Goliath stapte. Met een hoop gedoe en getrek kreeg ik de gordel nèt dicht. Iets wat ik verschrikkelijk vond. Na die dag vermeed ik pretparken als het even kon omdat ik doodsbang was dat ik niet in sommige attracties zou passen.
- Kleding. Kleding kopen was een gedeeltelijke crime. Mijn garderobe bestond voornamelijk uit kleding die paste en niet zozeer uit kleding die ik leuk vond. Ik was al lang blij wanneer ik iets vond dat betaalbaar was en er nog enigszins leuk uitzag, zodat ik in ieder geval niet in mijn blote kont de straat op hoefde. Natuurlijk bestaan er plussize winkels, maar deze verkopen in mijn ogen vooral veel te dure ‘soepjurken’ waaraan ik mijn geld niet wilde besteden.
- Toiletbrillen. Wait what? Ja, dat lees je goed. Laat ik het zo zeggen: Toiletbrillen zitten gewoon niet fijn wanneer je zo zwaar bent en dus een wel hele dikke kont hebt. Daarnaast is het vaak enorm angstaanjagend wanneer je een toilet hoort kraken zodra je er op gaat zitten..
Ondanks dat ik bij de meeste van deze dingen niet meer stil hoef te staan, wil ik het ook nooit meer zover laten komen, dat ik dat überhaupt zou moeten..
xX Eev
P.S. Op- en/of aanmerkingen op mijn nieuwe rubriek zijn altijd welkom! Ook wanneer je bepaalde dingen wilt weten, schroom niet om het te vragen.