Een botoxje hier, een liposuctie daar, je lippen laten opspuiten of een borstvergroting.. Cosmetische ingrepen zijn niet meer weg te denken uit onze huidige maatschappij. Wanneer je maar genoeg duiten op tafel gooit, kun je jezelf bijna om laten toveren tot datgene wat volgens jou perfectie is.
Tijdens de uitzending van NTR Kwesties zat ik onder andere aan tafel met een studente die op haar 21e een borstvergroting had ondergaan. Ze was van een A-cup naar een D-cup gegaan en was van mening dat haar borsten nu beter bij haar lichaam pasten. Volgens haar was ze met haar A-cup niet zozeer onzeker, maar eerder ontevreden, want een vrouw hoorde voorzien te zijn van mooie rondingen.

Het is mooi dat het kan

Ik zelf ben niet zozeer tegen cosmetische ingrepen, maar ik ben er wel van overtuigd dat cosmetische ingrepen veel te makkelijk worden uitgevoerd. De minimumleeftijd voor cosmetische ingrepen ligt nog op 18 jaar, maar wat mij betreft mogen ze die leeftijd vandaag nog opschroeven naar 21 of zelfs ouder. Sommige jongeren weten op hun achttiende heel goed wat ze willen, maar er zijn er volgens mij meer, die nog totaal geen idee hebben van wat ze willen en een cosmetische ingreep in een opwelling uit laten voeren. Enkel en alleen om erbij te horen of omdat ze het gevoel hebben dat een iets meer perfect lichaam zo hoort. Het is fijn dat de mogelijkheid er is om cosmetische ingrepen uit te laten voeren, vooral voor hen die psychisch erg gebukt gaan onder hun ‘imperfectie’, maar volgens mij moeten de criteria voor een cosmetische ingreep veel strenger worden.

Niet zonder risico’s

Menig jongere ziet enkel en alleen de voordelen van cosmetische ingrepen. Mooier worden, perfecter zijn, aantrekkelijker gevonden worden, zijn zoals de celebs.. Maar vergeten vaak dat er ook nadelen en risico’s kleven aan cosmetische ingrepen. Van lekkende borstimplantaten en allergische reacties op fillers, tot aan infecties of soms zelfs de dood tot gevolg. Ik kan me niet voorstellen dat je dat er voor over hebt om perfect(er) te willen zijn.

We hoeven niet perfect te zijn

Menig cosmetisch arts zal het niet met me eens zijn, maar volgens mij moeten we stoppen met altijd maar perfect willen zijn. Ik zei al in een andere post dat we ons veel te druk maken om de buitenkant en daardoor de binnenkant soms lijken te vergeten, maar ik vraag me echt elke dag af wanneer we nu eens gaan stoppen met het verkeerde voorbeeld te geven aan de volgende generatie. Onze generatie slaat al door. Hoe perfect moet de generatie na ons dan wel niet worden?

Zou ik in me laten snijden? 

Nee, nee en nog eens nee. Zoals ik in de radio-uitzending al zei: ‘Mocht ik ooit nog meer afvallen en enorme last krijgen van overtollige huid, dan zou ik hier iets aan laten doen. Maar verder dan dat ga ik niet.’
Dit betekent echter niet dat ik volledig tevreden ben met mijn lichaam. In vergelijking met mijn lichaam, vind ik mijn borsten ook te klein. Maar ik vertik het om daar ook maar iets aan te laten doen, want ik ben goed zoals ik ben en ik ben er niet van overtuigd dat grotere borsten mij gelukkiger gaan maken of ervoor zullen zorgen dat ik me mooier ga voelen. En wanneer ik denk dat mijn geluk afhankelijk zou zijn van een stel siliconen, dan zou ik mezelf eens flink achter mijn oren gaan krabben.
Ook kan ik me niet voorstellen dat ik ooit botox in zou laten spuiten. Ik weet natuurlijk niet hoe extreem gerimpeld ik word naarmate de tijd verstrijkt, maar nu ben ik van mening dat ouder worden bij het leven hoort en dat daarbij nu eenmaal wat rimpels en kraaienpootjes horen.

 

P.S. Benieuwd naar de (tot nu toe) rest van mijn radio-gerelateerde posts?

De post waardoor mijn radio-avontuur begon: Waarom ik geen make-up draag
De beleving van de uitzending (+ terugluister-link): Alle ins en outs van mijn radio-avontuur
Ik wou nog ff zeggen: F*ck the beauty standards
Ik wou nog ff zeggen: Ik ben dik, dus ik ben lelijk

 

Zou jij een cosmetische ingreep overwegen?

 

xX Eev